Siteholderschap Hollandse Waterlinies

7.3.2	Het siteholderschap van de Hollandse Waterlinies is beter ontwikkeld

Toelichting op meerjarendoel
In 2021 is de Nieuwe Hollandse Waterlinie op de UNESCO-werelderfgoedlijst geplaatst, als uitbreiding van de Stelling van Amsterdam. Het is nu één werelderfgoed onder de naam Hollandse Waterlinies. De Stelling van Amsterdam, die deels ook in de provincie Utrecht ligt, heeft al sinds 1996 de UNESCO-status, een soort Michelinster voor het erfgoed. Deze status geeft een belangrijke impuls aan de bescherming en het behoud van de NHW & SvA in een druk deel van Nederland en biedt economische en maatschappelijke kansen en mogelijkheden voor duurzame exploitatie van het erfgoed. Hiermee kunnen we meer bezoekers trekken en de beleving vergroten, ook voor toekomstige generaties. De UNESCO-status heeft naast kansen ook verplichtingen. De minister is voor de UNESCO het eerste aanspreekpunt als het gaat om beschermen en in stand houden van werelderfgoederen; Voor het Rijk is de siteholder van het werelderfgoed de eerstverantwoordelijke (aanspreekpunt) voor zaken die betrekking hebben op de werelderfgoedstatus en voert de bestuurlijke regie over het hele werelderfgoed. Siteholders hebben een regisserende en faciliterende rol en zijn geen uitvoerder van ruimtelijke projecten. De provincies Gelderland, Noord-Brabant, Noord-Holland en Utrecht zijn gezamenlijk siteholder van de Hollandse Waterlinies. Beoogd resultaat 2022 Begin 2022 richten we conform de Wet gemeenschappelijke regelingen het gemeenschappelijk orgaan Hollandse Waterlinies op. Het gemeenschappelijk orgaan functioneert als siteholder van het werelderfgoed en is verantwoordelijk voor de bescherming ervan en het uitdragen van het verhaal. We geven vorm aan de organisatorische samenwerking tussen de provincies onderling en met alle partners in het gebied. Drie vastgestelde gebiedsanalyses in samenwerking met Noord-Holland en Gelderland met dien verstande dat alle zeven gebiedsanalyses (dus incl. de vier eerder vastgestelde) straks één geheel vormen. In de analyses zijn de kernkwaliteiten van de Hollandse Waterlinies uitgewerkt: een samenhangend stelsel van forten, dijken, kanalen en inundatiekommen, een groen en overwegend rustig karakter en de bijbehorende openheid.

7.3.2

Het siteholderschap van de Hollandse Waterlinies is beter ontwikkeld

In 2021 is de Nieuwe Hollandse Waterlinie op de UNESCO-werelderfgoedlijst geplaatst, als uitbreiding van de Stelling van Amsterdam. Het is nu één werelderfgoed onder de naam Hollandse Waterlinies. De Stelling van Amsterdam, die deels ook in de provincie Utrecht ligt, heeft al sinds 1996 de UNESCO-status, een soort Michelinster voor het erfgoed. Deze status geeft een belangrijke impuls aan de bescherming en het behoud van de NHW & SvA in een druk deel van Nederland en biedt economische en maatschappelijke kansen en mogelijkheden voor duurzame exploitatie van het erfgoed. Hiermee kunnen we meer bezoekers trekken en de beleving vergroten, ook voor toekomstige generaties.

De UNESCO-status heeft naast kansen ook verplichtingen. De minister is voor de UNESCO het eerste aanspreekpunt als het gaat om beschermen en in stand houden van werelderfgoederen; Voor het Rijk is de siteholder van het werelderfgoed de eerstverantwoordelijke (aanspreekpunt) voor zaken die betrekking hebben op de werelderfgoedstatus en voert de bestuurlijke regie over het hele werelderfgoed.

Siteholders hebben een regisserende en faciliterende rol en zijn geen uitvoerder van ruimtelijke projecten. De provincies Gelderland, Noord-Brabant, Noord-Holland en Utrecht zijn gezamenlijk siteholder van de Hollandse Waterlinies.

Beoogd resultaat 2022

Begin 2022 richten we conform de Wet gemeenschappelijke regelingen het gemeenschappelijk orgaan Hollandse Waterlinies op. Het gemeenschappelijk orgaan functioneert als siteholder van het werelderfgoed en is verantwoordelijk voor de bescherming ervan en het uitdragen van het verhaal. We geven vorm aan de organisatorische samenwerking tussen de provincies onderling en met alle partners in het gebied.
Drie vastgestelde gebiedsanalyses in samenwerking met Noord-Holland en Gelderland met dien verstande dat alle zeven gebiedsanalyses (dus incl. de vier eerder vastgestelde) straks één geheel vormen. In de analyses zijn de kernkwaliteiten van de Hollandse Waterlinies uitgewerkt: een samenhangend stelsel van forten, dijken, kanalen en inundatiekommen, een groen en overwegend rustig karakter en de bijbehorende openheid.